1402 . ایران
سازه‌ای‌ست، نگهدارنده برای دوربین‌های نظارتی برون‌شهری-جاده‌ای.
روایت (ب)
ابژه انجمادِ زمانِ تلاقیِ دو چیز است:
یکی ایستا و از جنس زمین، به رنگ اخرایی و زرّین
و دیگری آزاد، از جنس آسمان، سپیدگون و سیمین
سـتون، میلی‌ست خاکین
تَلّ گونه
تُنُک
به سان لانه مورچگان
که سر از سینه خاک برون آورده
/ در آن دم /
تـیـر، سیمرغِ سپیدگونی‌ست
که به پیشواز جهان فراسو بال می‌گشاید
سینه بر نوک آن تل می‌ساید
تا وداع خود از زمین
و رجعت به عالم معنا را بر پا دارد
آن تل، بخشی از زمین است
پرنده، از جنس آسمان
روایت (’ب)
بخش قابل تامل و مستتر در صورت سوال، نظارت ماشین (دوربین نظارت خودرو) بر انسان است
که در ظاهر، تقابل ماشین(دوربین) در برابر ماشین(خودرو) بنظر می‌رسد،
اما حقیقت، حکایت از جدال انسان در برابر انسان است:
یکی در قواره ناظر و قانون گذار، در تراز شش متری از زمین
و دیگری انسانی و کاروانی در حرکت، بر کف زمین
رابطه بین این دو، با ساختاری عمودی، در پیکره قراردادی مصنوع تحت نام «قانون» تعریف می‌شود:
مبدلِ « خواستِ فردی» به «خیرِ عمومی» که اساسا، سامان‌بخش حیات جمعی‌ست.
اما سوال اصلی این است:
روزی ماشین به دستان انسان صنعتگر زاده شد و خود، عامل و علت آن بود
اما در سیلاب واژگونی‌های معاصر،
کار به جایی رسیده که ماشین(دوربین)، تکلیف مجرم بودن یا نبودن انسانی را روشن می‌کند
انسان در این بازی مبدل می‌شود به رباتی در حرکت، بین خطوط، با سرعتی معین
تقدم تام ماشین برانسان؟!
انسانی که خود، جان آن سرزمین است
و تهی شده از اراده!
ابعاد:
کارفرما:
تیم طراحی:
رندرینگ:
وضعیت:
6.5×7 متر
شرکت هلدینگ تاورکو
ناتالی عیشونژادیان
مونا افرازی
آرمین عارفی نیک
فاطمه شهرستانی
فروغ سیدی
پیلوت